شعر زیبای مرد چهار زنه

دوستی داشتم لرستا نی           یار دیرینه ی دبستانی

دیدمش بعد سالیان دراز          همرهش چار زن همه طناز

مات و مبهوت گشتم از حالش        که لری آهوان به دنبالش

گفتمش: چهار زن ؟ خدا برکت !     تو چگونه کنی ز جا حرکت

گفت : این کار ماجرا دارد              هر یکی حکمتی جدا دارد

اولی را که هست خوشگل و ناز         من گرفتم ز خطه ی شیراز

تا که شب ها قرینه ام باشد                  سر او روی سینه ام باشد

بهر اوقات روزهایم نیز                        زن گرفتم ز خطه ی تبریز

چون زن ترک، خوش بر و بازوست    خانه دار و نظیف و کد بانوست

دست پختش که محشر کبراست           بهتر از آن، سلیقه اش غوغاست

ظرف یک سال بسته ام بارم              چون زنی هم ز اصفهان دارم

کشد از ماست تار مویی                         را یادمان داده صرفه جو یی

را درکم و بیش اوستاد ست                         او متخصص در اقتصاد است

او بس که در اقتصاد پا دارد             بی گمان فوق دکترا دارد

زن چارم که ختم آنان است                 شیری از خطه ی لرستان است

گفتمش با وجود آن سه هلو                 زن چارم بر ای چیست؟ بگو

گفت گهگاه بنده گشتم اگر                        عصبانی ز همسران دگر

آن زمان جا ی آن سه تا، بی شک            این یکی را کشم به زیر کتک